نگاهی به منابع الهام شاملو در تصویرپردازی

تصویر یا ایماژ از اصلی ترین عناصر شعری است و هیچ تجربه ای از تجربه های انسانی بدون تأثیر و تصرف نیروی خیال ارزش هنری و شعری پیدا نخواهد کرد. از این روست که خیال در تعریفهای قدیم و جدید هماره عنصر اصلی شعر است. خیال شاعرانه هر اندازه نو و بدیع، و شخصی و فردی باشد، به همان میزان ارزش هنری بالایی دارد. فردیت و نوگرایی در تصویرپردازی از اساسی ترین ویژگی های شعر نوست. در این میان، نیما نظریه‎پردازی است که مباحثی را در این زمینه مطرح کرده است. از سوی دیگر شاملو، که از معتقدان به شیوه سخن پردازی نیما بود، با تأثیرپذیری از وی فردیت، نوجویی و عینی گرایی را وجهه همت خویش قرار داد. بر این اساس، در نوشتار حاضر بر آن  شدیم تا افزون بر بررسی کم‎و کیف ایماژهای شعری شاملو، نقش تصاویر را در تأثیرگذاری بر مخاطب و رسایی کلام او بسنجیم. همچنین توجه به جایگاه اسطوره ها در تصویرپردازی شاملو، آشنایی با منابع الهام و اهداف او از کاربرد اسطوره ها از دیگر موارد مورد توجه در این مقاله است. از سوی دیگر بسامد بالای اشارات به آیین های مسیحی و سودجستن از آن در تصویرپردازی، این وجه نیز بحث و بررسی شده است. حاصل اینکه اصلی ترین عوامل تأثیرگذاری سخن شاملو، تصاویر شعری وی است. می توان گفت بخش قابل توجهی از گیرایی شعر این شاعر نتیجه تصاویر جاندار و امروزین ، فردیت گرایی و عینیت گرایی او در تصویرپردازی است. شاعر در تصویرسازی، با الهام از زندگی مدرن شهری، ذهنیت خود را هرچه بهتر به مخاطب انتقال داده و هم زمان با سودجستن از اسطوره ها، که حافظه تاریخی ملت و بخش ارزشمند فرهنگ بشری است، ایده ها و ذهنیات خود را به سهولت به مخاطب القا می کند.